ἀφιλία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀφιλίᾱ	αἱ	ἀφιλίαι
γενική	τῆς	ἀφιλίᾱς	τῶν	ἀφιλιῶν
δοτική	τῇ	ἀφιλίᾳ	ταῖς	ἀφιλίαις
αιτιατική	τὴν	ἀφιλίᾱν	τὰς	ἀφιλίᾱς
κλητική ὦ!		ἀφιλίᾱ		ἀφιλίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀφιλίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀφιλίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀφιλία < ἀ- + φιλία

Ουσιαστικό

ἀφιλία θηλυκό

• αφιλία