ἀγαθότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀγαθότης	αἱ	ἀγαθότητες
γενική	τῆς	ἀγαθότητος	τῶν	ἀγαθοτήτων
δοτική	τῇ	ἀγαθότητῐ	ταῖς	ἀγαθότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀγαθότητᾰ	τὰς	ἀγαθότητᾰς
κλητική ὦ!		ἀγαθότης		ἀγαθότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγαθότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγαθοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγαθότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἁγαθό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἀγαθότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• καλοσύνη, αγαθότητα

Πηγές

• ἀγαθότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.