σχοινίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σχοινίς	αἱ	σχοινῖδες & σχοινίδες
γενική	τῆς	σχοινῖδος & σχοινίδος	τῶν	σχοινίδων
δοτική	τῇ	σχοινῖδῐ & σχοινίδῐ	ταῖς	σχοινῖσῐ(ν) & σχοινίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σχοινῖδᾰ & σχοινίδᾰ	τὰς	σχοινῖδᾰς & σχοινίδᾰς
κλητική ὦ!		σχοινίς*		σχοινῖδες & σχοινίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σχοινῖδε & σχοινίδε
γεν-δοτ	τοῖν		σχοινίδοιν
Εξαίρεση: και με μακρό και με βραχύ γιώτα στο θέμα. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «καρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σχοινίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σχοινίς, -ῖδος/-ίδος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του σχοινίον

Πηγές

• σχοινίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σχοινίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.