συνθέτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συνθέτις	αἱ	συνθέτιδες
γενική	τῆς	συνθέτιδος	τῶν	συνθετίδων
δοτική	τῇ	συνθέτιδι	ταῖς	συνθέτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	συνθέτιν	τὰς	συνθέτιδας
κλητική ὦ!		συνθέτι		συνθέτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

συνθέτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) συνθέτρια, συνθέτιδα

Πηγές

• συνθέτης (& θηλ. -έτις) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .