συμπαθία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμπαθίᾱ	αἱ	συμπαθίαι
γενική	τῆς	συμπαθίᾱς	τῶν	συμπαθιῶν
δοτική	τῇ	συμπαθίᾳ	ταῖς	συμπαθίαις
αιτιατική	τὴν	συμπαθίᾱν	τὰς	συμπαθίᾱς
κλητική ὦ!		συμπαθίᾱ		συμπαθίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμπαθίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		συμπαθίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπαθία < αρχαία ελληνική συμπάθεια

Ουσιαστικό

συμπᾰθία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ιωνικός τύπος του συμπάθεια

Πηγές

• συμπαθία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συμπαθία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.