σκαιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σκαιότης	αἱ	σκαιότητες
γενική	τῆς	σκαιότητος	τῶν	σκαιοτήτων
δοτική	τῇ	σκαιότητῐ	ταῖς	σκαιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σκαιότητᾰ	τὰς	σκαιότητᾰς
κλητική ὦ!		σκαιότης		σκαιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκαιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σκαιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκαιότης < σκαιό(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σκαιότητα με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

σκαιότης, -ητος θηλυκό

• αδεξιότητα

Πηγές

• σκαιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σκαιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.