προσόρμισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσόρμισῐς	αἱ	προσορμίσεις
γενική	τῆς	προσορμίσεως	τῶν	προσορμίσεων
δοτική	τῇ	προσορμίσει	ταῖς	προσορμίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσόρμισῐν	τὰς	προσορμίσεις
κλητική ὦ!		προσόρμισῐ		προσορμίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσορμίσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσορμισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσόρμισις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσόρμισις, -εως θηλυκό

• η προσόρμιση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσόρμισις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσόρμισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.