διεγέρτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διεγέρτις	αἱ	διεγέρτιδες
γενική	τῆς	διεγέρτιδος	τῶν	διεγερτίδων
δοτική	τῇ	διεγέρτιδι	ταῖς	διεγέρτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	διεγέρτιν	τὰς	διεγέρτιδᾰς
κλητική ὦ!		διεγέρτι		διεγέρτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διεγέρτις < διεγέρ(της) + -τις

Ουσιαστικό

διεγέρτις θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η διεγέρτρια

Πηγές

• «διεγέρτης, θηλυκό -τις & -τρια» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .