copulativus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

copulativus < copulatus + -ivus < cōpulō

Επίθετο

cōpulātīvus, -a, -um

• (υστερολατινικά) (γραμματική) συνδετικός

Κλίση

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	copulativus	copulativa	copulativum	copulativī	copulativae	copulativa
γενική	copulativī	copulativae	copulativī	copulativōrum	copulativārum	copulativōrum
δοτική	copulativō	copulativae	copulativō	copulativīs	copulativīs	copulativīs
αιτιατική	copulativum	copulativam	copulativum	copulativōs	copulativās	copulativa
κλητική	copulative	copulativa	copulativum	copulativī	copulativae	copulativa
αφαιρετική	copulativō	copulativā	copulativō	copulativīs	copulativīs	copulativīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

Παράγωγα

• cōpŭlātīvē (επίρρημα)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη copulo

Δείτε επίσης

• alpha copulativum (νεολατινικός όρος, γραμματική)

Πηγές

• copulativus - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.