ἀντονομασία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀντονομασίᾱ	αἱ	ἀντονομασίαι
γενική	τῆς	ἀντονομασίᾱς	τῶν	ἀντονομασιῶν
δοτική	τῇ	ἀντονομασίᾳ	ταῖς	ἀντονομασίαις
αιτιατική	τὴν	ἀντονομασίᾱν	τὰς	ἀντονομασίᾱς
κλητική ὦ!		ἀντονομασίᾱ		ἀντονομασίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀντονομασίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀντονομασίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀντονομασία < (ἀντί) ἀντ- + ὀνομασία

Ουσιαστικό

ἀντονομασία θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (σχήμα λόγου) αντονομασία
2. (γραμματική) αντωνυμία

Πηγές

• ἀντονομασία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀντονομασία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.