ἀβούλως

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀβούλως < ἀβουλέω

Επίρρημα

ἀβούλως

• απερίσκεπτα

• πατρὸς οὐδὲν ἥσσω: τὴν μέντοι ἐπιχείρησιν ταύτην μὴ οὕτω συντάχυνε ἀβούλως, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸ σωφρονέστερον αὐτὴν λάμβανε : δεν είσαι σε τίποτα κατώτερος του πατέρα σου: εντούτοις, την επιχειρηση αυτή μη την επισπεύδεις έτσι απερίσκεπτα, αλλά πάρτην πιο σοβαρά (Ηρόδοτος, Θάλεια ή Γ΄, 71)

Συγγενικά

• ἀβούλητος ρηματικό επίθετο ακούσιος, εκείνος που δεν θέλει/θέλησε κάτι
• ἀβούλημα (κάτι που έγινε απερίσκεπτα)
• ἄβουλος
• ἀβουλέω