προμηθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ προμηθής	τὸ προμηθές	οἱ, αἱ προμηθεῖς	τὰ προμηθῆ
Γενική	τοῦ, τῆς προμηθοῦς	τοῦ προμηθοῦς	τῶν προμηθῶν	τῶν προμηθῶν
Δοτική	τῷ, τῇ προμηθεῖ	τῷ προμηθεῖ	τοῖς, ταῖς προμηθέσι(ν)	τοῖς προμηθέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν προμηθῆ	τὸ προμηθές	τοὺς, τὰς προμηθεῖς	τὰ προμηθῆ
Κλητική	προμηθές	προμηθές	προμηθεῖς	προμηθῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			προμηθεῖ
Γενική-Δοτική			προμηθοῖν

Ετυμολογία

προμηθής < πρό + μῆτις

Επίθετο

προμηθής, -ής, -ές (& δωρικός τύπος προμαθής) (Συγκριτικός: προμηθέστερος. Υπερθετικός: προμηθέστατος) (Επίρρημα: προμηθῶς, προμηθέστερον, προμηθέστατα)

• προσεκτικός, προνοητικός, σώφρων

  μέλλησις δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής (Θουκυδίδης, 3, 82)

• αυτός που φροντίζει, που ανησυχεί για κάτι

Συγγενικά

• προμήθεια
• προμηθεύς
• Προμηθεύς
• προμηθία
• προμηθικός