προμαθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ προμαθής	τὸ προμαθές	οἱ, αἱ προμαθεῖς	τὰ προμαθῆ
Γενική	τοῦ, τῆς προμαθοῦς	τοῦ προμαθοῦς	τῶν προμαθῶν	τῶν προμαθῶν
Δοτική	τῷ, τῇ προμαθεῖ	τῷ προμαθεῖ	τοῖς, ταῖς προμαθέσι(ν)	τοῖς προμαθέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν προμαθῆ	τὸ προμαθές	τοὺς, τὰς προμαθεῖς	τὰ προμαθῆ
Κλητική	προμαθές	προμαθές	προμαθεῖς	προμαθῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			προμαθεῖ
Γενική-Δοτική			προμαθοῖν

Ετυμολογία

προμαθής < πρό + μῆτις

Επίθετο

προμαθής, -ής, -ές

• προσεκτικός, προνοητικός, σώφρων
• αυτός που φροντίζει, που ανησυχεί για κάτι
• δωρικός τύπος του προμηθής

Συγγενικά

• προμήθεια
• προμηθεύς
• Προμηθεύς