κλαστάζω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κλαστάζω < κλαστ(ός) + -άζω < κλάω

Ρήμα

κλαστάζω

1. κλαδεύω αμπέλι
2. (μεταφορικά, μεταβατικό) ταπεινώνω κάποιον, του κόβω τα φτερά

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 166 (164-167)

   [ΟΙ. Α’] τούτων ἁπάντων αὐτὸς ἀρχέλας ἔσει, | καὶ τῆς ἀγορᾶς καὶ τῶν λιμένων καὶ τῆς πυκνός· | βουλὴν πατήσεις καὶ στρατηγοὺς κλαστάσεις, | δήσεις, φυλάξεις, ἐν πρυτανείῳ λαικάσεις.

   [ΠΡ. Δ.] Όλων αυτών θα γίνεις αυτοκράτορας, και της αγοράς και των λιμανιών και της Πνύκας· θα τσαλαπατήσεις τη βουλή, θα κουτσουρέψεις τους στρατηγούς, θ᾽ αλυσοδέσεις, θα μπουντρουμιάσεις, θα κάνεις το πρυτανείο μπουρδέλο.

   Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Συγγενικά

• κλαστήριον
• κλάστης
• → και δείτε τις λέξεις κλαστός και κλάω

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• κλαστάζω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλαστάζω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.