ζευγηλατρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ζευγηλατρίς	αἱ	ζευγηλατρίδες
γενική	τῆς	ζευγηλατρίδος	τῶν	ζευγηλατρίδων
δοτική	τῇ	ζευγηλατρίδῐ	ταῖς	ζευγηλατρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ζευγηλατρίδᾰ	τὰς	ζευγηλατρίδᾰς
κλητική ὦ!		ζευγηλατρίς*		ζευγηλατρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζευγηλατρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ζευγηλατρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζευγηλατρίς < ζευγηλάτρ(ης) + κατάληξη θηλυκού

Ουσιαστικό

ζευγηλατρίς, -ίδος θηλυκό (αρσενικό ζευγηλάτης)

• ζευγολάτισσα

Πηγές

• ζευγηλατρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.