εὐδία

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

εὐδία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

εὐδία, -ας θηλυκό

1. αίθριος καιρός, καλοκαιρία

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Πυθιονίκαις, 5. Ἀρκεσιλάῳ Κυρηναίῳ ἅρματι, 11 (5.11-5.12)

   εὐδίαν ὃς μετὰ χειμέριον ὄμβρον τεάν | καταιθύσσει μάκαιραν ἑστίαν.

   αυτός, μετά την καταιγίδα τη χειμερινή, καλοκαιριά | στη στέγη σου την ευλογημένη απλώνει.

   Μετάφραση (1994): Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Ἑλληνικά, 6, 2.29

   πολλάκις δέ, εἰ εὐδία εἴη, εὐθὺς δειπνήσας ἀνήγετο·

   Πολλές φορές ωστόσο, όταν ήταν καλοκαιρία, ξεκινούσε αμέσως μετά το δείπνο:

   Μετάφραση (2012, 1η:1966): Ρόδης Ρούφος. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας @greek‑language.gr

   ※  4oς πκε αιώνας ⌘ Αριστοτέλης, Μετεωρολογικά, 1.10, p. 23 - @scaife.perseus

   ὁ μὲν γὰρ νότος εὐδίαν ποιεῖ, ὁ δὲ βορέας χειμῶνα·

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ηθικά, Βασιλέων αποφθέγματα και στρατηγών, 39.13 @scaife.perseus

   καὶ ταῖς πλατάνοις ἀπείκαζεν αὑτόν, αἷς ὑποτρέχουσι χειμαζόμενοι, γενομένης δὲ εὐδίας τίλλουσι παρερχόμενοι καὶ κολούουσι.

2. (μεταφορικά) γαλήνη, ησυχία, ηρεμία

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : εὐδίη

Συγγενικά

• ἀπευδιασμός
• ἐξευδιάζω
• ἐνευδιάω
• εὐδίαιος
• εὐδιαῖος
• εὐδιάναξ
• εὐδιάω
• εὐδιάζω
• εὐδιανός
• εὐδιεινός
• παρευδιαστής
• παρευδιάζομαι

Εκφράσεις

• σαρκὸς εὐδία: καλή κατάσταση του σώματος

  ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ὑγιεινὰ παραγγέλματα, 8.10 @scaife.perseus

  οὐ γὰρ ἐν πλησμοναῖς[*] Κύπρις, ἀλλὰ μᾶλλον ἐν εὐδίᾳ σαρκὸς καὶ γαλήνῃ καὶ Κύπρις εἰς ἡδονὴν τελευτᾷ καὶ βρῶσις καὶ πόσις·

Πηγές

• εὐδία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐδία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.