γελανόω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

γελανόω < γελάω ή από τον επικός τύπος  γελόω

Ρήμα

γελανόω-γελανῶ

• φαιδρύνω, κάνω κάποιον να γελάσει ή φτιάχνω τη δική μου διάθεση, μαλακώνω το θυμό κάποιου ή τον δικό μου, ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, χαμογελώ

Συγγενικά

• γέλως και αιολικός τύπος  γέλος (το γέλιο)
• γέλοιος και γελοῖος (ο γελοίος, για τα γέλια, ο καταγέλαστος)
• γελασῖνος ( : που γελάει συνέχεια, ο γελαστός, ο γελαδερός)
• γελαστός ( ο καταγέλαστος, ο άξιος για γέλια)
• γελωτοποιός, γελωτοποιέω, γελωτοποιία
• γελοιαστής ( ο γελωτοποιός στα ελληνιστικά χρόνια ή και στη μεταγενέστερη ελληνική)
• γελοιαστικός (που προκαλεί γέλια, στην ελληνιστική)