έρημα

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.ɾi.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐ρη‐μα

Κλιτικός τύπος επιθέτου

έρημα

1. ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του έρημο, ουδέτερο του έρημος
2. (ουσιαστικοποιημένο στον πληθυντικό) στην παροιμία: ο φόβος φυλάει τα έρημα

Άλλες μορφές

• έρμα