ἀφίημι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	ἀφίημι	ἀφίεμαι
Παρατατικός	ἀφίην	ἀφιέμην
Μέλλοντας	ἀφήσω	ἀφήσομαι & ἀφεθήσομαι
Αόριστος	ἀφῆκα	ἀφηκάμην & ἀφείμην & ἀφείθην
Παρακείμενος	ἀφεῖκα	ἀφεῖμαι
Υπερσυντέλικος	ἀφείκειν	ἀφείμην
Συντελ.Μέλλ.	-	-

Ετυμολογία

ἀφίημι < ἀπό + ἵημι

Ρήμα

ἀφίημι

1. αφήνω
2. στέλνω
3. διώχνω
4. χωρίζω
5. παραμελώ, παραλείπω
6. επιτρέπω
7. αποπλέω
8. εξορμώ

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀφίημι ἀφιῶ ἀφιείην - σύ ἀφίης (& ἀφιεῖς) ἀφιῇς ἀφιείης ἀφίει οὗτος ἀφίησι ἀφιῇ ἀφιείη ἀφιέτω ἡμεῖς ἀφίεμεν ἀφιῶμεν ἀφιείημεν/ἀφιεῖμεν - ὑμεῖς ἀφίετε ἀφιῆτε ἀφιείητε/ἀφιεῖτε ἀφίετε οὗτοι ἀφιᾶσι(ν) ἀφιῶσι(ν) ἀφιείησαν/ἀφιεῖεν ἀφιέντων / ἀφιέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀφιέναι ἀφιείς (γεν. ἀφιέντος) ἀφιεῖσα ἀφιέν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀφίην - - - σύ ἀφίεις - - - οὖτος ἀφίει - - - ἡμεῖς ἀφίεμεν - - - ὑμεῖς ἀφίετε - - - οὗτοι ἀφίεσαν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀφήσω - ἀφήσοιμι - σύ ἀφήσεις - ἀφήσοις - οὗτος ἀφήσει - ἀφήσοι - ἡμεῖς ἀφήσομεν - ἀφήσοιμεν - ὑμεῖς ἀφήσετε - ἀφήσοιτε - οὗτοι ἀφήσουσι(ν) - ἀφήσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀφήσειν ἀφήσων ἀφήσουσα ἀφῆσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀφῆκα ἀφήκω ἀφήκαιμι - σύ ἀφῆκας ἀφήκῃς ἀφήκαις / ἀφήκειας ἀφῆκον οὗτος ἀφῆκε ἀφήκῃ ἀφήκαι / ἀφήκειεν ἀφηκάτω ἡμεῖς ἀφήκαμεν ἀφήκωμεν ἀφήκαιμεν - ὑμεῖς ἀφήκατε ἀφήκητε ἀφήκαιτε ἀφήκατε οὗτοι ἀφῆκαν ἀφήκωσι(ν) ἀφήκαιεν / ἀφήκειαν ἀφηκάντων / ἀφηκάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀφῆκαι ἀφήκας ἀφήκασα ἀφῆκαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀφεῖκα ἀφείκω / ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός ὦ ἀφείκοιμι / ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός εἴην - σύ ἀφεῖκας ἀφείκῃς / ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός ᾖς ἀφείκοις / ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός εἴης ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός ἴσθι οὗτος ἀφεῖκε ἀφείκῃ / ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός ᾖ ἀφείκοι / ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός εἴη ἀφεικώς, ἀφεικυῖα, ἀφεικός ἔστω ἡμεῖς ἀφείκαμεν ἀφείκωμεν / ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα ὦμεν ἀφείκοιμεν / ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἀφείκατε ἀφείκητε / ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα ἦτε ἀφείκοιτε / ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα εἴητε/εἶτε ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα ἔστε οὗτοι ἀφείκασι(ν) ἀφείκωσι(ν) / ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα ὦσι(ν) ἀφείκοιεν / ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα εἴησαν/εἶεν ἀφεικότες, ἀφεικυῖαι, ἀφεικότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀφεικέναι ἀφεικώς ἀφεικυῖα ἀφεικός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀφείκειν - - - σύ ἀφείκεις - - - οὖτος ἀφείκει - - - ἡμεῖς ἀφείκεμεν - - - ὑμεῖς ἀφείκετε - - - οὗτοι ἀφείκεσαν - - -

Συγγενικά

• ἄφεμα
• ἀφέσιμος
• ἄφεσις
• ἀφετέον
• ἀφετήρ
• ἀφετήριος
• ἀφέτης
• ἀφετικός
• ἄφετος

Σύνθετα

• ἀνταφίημι
• διαφίημι
• εἰσαφίημι
• ἐναφίημι
• ἐξαφίημι
• ἐπαφίημι
• καταφίημι
• παραφίημι
• προαφίημι
• προσαφίημι
• συναφίημι