ἀκαμάτης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀκαμάτης, λέξη του 9ου αιώνα < ἀ- στερητικό + κάματ(ος) + -ης

Ουσιαστικό

ἀκαμάτης αρσενικό (θηλυκό ἀκαμάτρια)

• (ως επίθετο) ο ακαμάτης, τεμπέλης, οκνηρός

  ※  12ος αιώνας Ανωνύμου, ⌘ Σπανέας, επιμ. Franz Hanna, χφ Oxoniensis (16ος αιώνας), στίχος 118

  ἴσως ἐργάζου καὶ ἐσύ, μὴ φαίνου ἀκαμάτης

  ≈ συνώνυμα: ἀκάματος

Συγγενικά

• ἀκαμασιά
• ἀκαματεύω
• ἀκαματήριν

→ και δείτε τη λέξη κάματος

Δείτε επίσης

• ἀκαταπόνεστος
• ἀκόπιαστος

Πηγές

• σελ.144, Τόμος 1 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης).   Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• ακαμάτης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].