ἀβοκᾶτος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀβοκᾶτος < (άμεσο δάνειο) ιταλική avvocato (δικηγόρος)

Ουσιαστικό

ἀβοκᾶτος αρσενικό

• (επάγγελμα, νομικός όρος) δικηγόρος, συνήγορος

  ※  17ος/18ος αιώνας, ⌘ Πέτρος Κατσαΐτης, Κλαυθμός Πελοποννήσου προς Ελλάδα, στίχ. 667 (667-670)

  Ποῦ εἶναι οἱ μινίστροι, οἱ ἀββοκάτοι,
  πὀρχόντανε συχνὰ εἰς τὸ παλάτι;
  οἱ καβαλιέροι, πού ʼσαν στὸ παζάρι,
  ποὺ σὄκαναν στολὴ κιʼ ὥριο καμάρι;

  Εμμανουήλ Κριαράς, Κατσαΐτης: Ιφιγένεια - Θύεστης, Κλαθμός Πελοποννήσου, ανέκδοτα έργα. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σημειώσεις και γλωσσάριο, Αθήνα 1950, (1η έκδοση), σελ. 251

  ΣτΕ: Το έργο Κλαυθμός Πελοποννήσου προς Ελλάδα αναφέρεται στα γεγονότα της κατάκτησης της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και ειδικότερα στην άλωση του Ναυπλίου (10 Ιουλίου 1715).

  ≈ συνώνυμα: ἀβογαδόρος, ἐμπροπέτης, ἀβαμπαρλιέρης, ἐμπρόλαλος, πρόλαλος, προπέτης

Άλλες μορφές

• ἀββοκᾶτος (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)
• ἀβοκάτης
• ἀβουκᾶτος (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)
• ἀδβοκᾶτος

Κλιτικοί τύποι

• ἀββοκάτοι (ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού)

Πηγές

• αβοκάτος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• ἀβοκάτος σελ.6, Τόμος 1 & σελ.7, Τόμος 1 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.