πανηγύριν

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πανηγύριν < πανηγύρ(ιον), υποκοριστικό του πανήγυρις + -ιν

Ουσιαστικό

πανηγύριν ουδέτερο

1. συγκέντρωση ανθρώπων για γιορτή θρησκευτική
   1. ομαδικός εορτασμός
   2. (περιληπτικό) οι άνθρωποι που συγκεντρώνονται σε μια γιορτή
2. εμποροπανήγυρη, παζάρι, υπαίθρια αγορά

Άλλες μορφές

όλες οι μορφές:

• παναγύριν, παναγύρι
• πανεγύριν
• πανηγύριν, πανηγύρι
• πανηγύριον, πανηγύριο

Συνώνυμα

• πανήγυρις, πανέγυρις

Συγγενικά

• ἀπανηγύριστος
• πανηγυρίζω
• πανηγυρικόν
• πανηγυρικός
• πανήγυρις, πανήγερις
• πανηγυρίσιμος
• πανηγύρισμα
• πανηγυριστής
• πανηγύρισμα
• πανηγυριστικός
• νεοπανηγυρικόν
• προπανηγυρίζω
• προπανήγυρις

Απόγονοι

πανηγύριν (μεσαιωνικά ελληνικά) / πανηγύρι

⇒ νέα ελληνικά: πανηγύρι

↷ οθωμανικά τουρκικά: پانایر (panayir) ή < πανήγυρις

⇒ τουρκικά: panayır → δείτε και τον τύπο πανήγυρις

→ δείτε και  αρχαία ελληνική πανήγυρις

Πηγές

• πανηγύρι(ο)ν -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].