λώβη

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

λώβη < λωβάομαι ή το αντίστροφο, δηλ. το λωβάομαι από τη λώβη < πιθανόν από πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα κοινή και στα λατινικά labor και labes (πτώση, γλίστρημα, ολίσθημα)

Ουσιαστικό

λώβη ἡ

• ατίμωση, κακοποίηση, εξευτελισμός, αναπηρία, ακρωτηριασμός

  σὺ καὶ δικαίων ἀδίκους φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ  : εσύ (έρωτα) και των συνετών το μυαλό σέρνεις ορμητικά στην αδικία για την καταστροφή τους (Σοφ. Αντιγόνη, 791)

• στα βυζαντινιά χρόνια σήμαινε τη λέπρα και λωβός λεγόταν ο λεπρός

Συγγενικά

• λωβητήρ
• λωβητός
• αλώβητος