κλινάριν
Κυπριακά (el-cyp)
επεξεργασίαΕτυμολογία
επεξεργασία- κλινάριν < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κλινάριν < αρχαία ελληνική κλινάριον < κλίνη
Ουσιαστικό
επεξεργασίακλινάριν ουδέτερο
- (έπιπλο) κρεβάτι
- ≈ συνώνυμα: κλιναράκιν, κλίνη
Παράγωγα
επεξεργασίαΣυγγενικά
επεξεργασίαΔείτε επίσης
επεξεργασία- στα νέα ελληνικά: κλινάρι (ιδιωματικό)
Πηγές
επεξεργασία- σελ.595 - Σακελλάριος, Αθανάσιος Α. (1891) Τα Κυπριακά, Τόμος Β'
- κλινάριν @polignosi Κυπριακή Διάλεκτος στη Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια του Άντρου Παυλίδη
Ετυμολογία
επεξεργασία- κλινάριν < κλινάρ(ιον) + -ιν
- ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ κυπριακά: κλινάριν
Ουσιαστικό
επεξεργασίακλινάριν ουδέτερο
- άλλη μορφή του κλινάριον: κρεβάτι
- άλλες μορφές: κλινάρι
- ※ 12ος αιώνας ⌘ Πτωχοπρόδρομος, ανωνύμου, (τέσσερα επαιτικά ποιήματα), Ποίημα Α', στίχ. 71 (70-71) @georgakas.lit.auth.gr
- σὺ εἶσαι Πτωχοπρόδρομος καὶ ἐγώ ἠμην Ματσουκίνη,
σὺ ἐκοιμῶ εἰς τὸ ψιαθὶν καὶ ἐγὼ εἰς τὸ κλινάριν·- Hans Eideneier (επιμ.), Πτωχοπρόδρομος, κριτική έκδοση, με σχέδια του Αλέκου Φασιανού, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2012.
- σὺ εἶσαι Πτωχοπρόδρομος καὶ ἐγώ ἠμην Ματσουκίνη,
- ※ 13ος/14ος αιώνας, Βέλθανδρος και Χρυσάντζα, ανωνύμου, στίχ. 1039 (1037-1039)
- Ἡ Φαιδροκάζα ἐδιέβηκε μετ' αύτου τοῦ Βελθάνδρου,
ὁ ρήγας μὲ τὴν ρήγαινα, ἡ κόρη ἡ Χρυσάντζα
ὑπᾷ πρὸς τὸ κλινάριν της, τό 'χε συνηθισμένον·- Εμμανουήλ Κριαράς, (επιμ.), Βυζαντινά Ιπποτικά Μυθιστορήματα, Αετός, Αθήνα 1955, σελ. 121, 266
- Ἡ Φαιδροκάζα ἐδιέβηκε μετ' αύτου τοῦ Βελθάνδρου,
Πηγές
επεξεργασία- κλινάριον σελ.197, Τόμος 8 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία. Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
- κλινάριον, κλινάριν - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].
- Δημώδης Γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015. Από τον Διγενή Ακρίτη (12ος αιώνας) έως την πτώση της Κρήτης (1669)