θρους

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

θρους < μονοτονική γραφή: αρχαία ελληνική θροῦς (ασυναίρετο: θρόος), ήχος από πολλές φωνές, μουρμουρητό < θροέω, φωνάζω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈθɾus/

Ουσιαστικό

θρους αρσενικό (κλιτικοί τύποι από την αρχαία κλίση)

1. (αρχαιοπρεπές) ήχος από τριβή

   ※  ὁ θροῦς τῶν βημάτων της ἀντήχει ὡς δοῦπος σκληρὸς εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς της (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ἡ Φόνισσα, 1903)

   ※  ὁ θροῦς τῶν φυλλωμάτων γέμιζε ἀνάλαφρα τὴ νύχτα (Τάκης Ελευθεριάδης, Ληξιαρχεῖον, 1986) ως συνώνυμο του: θρόισμα

Μεταφράσεις

    θρους

αγγλικά : rumor (en) γαλλικά : rumeur (fr)