θήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θήρ < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵʰwer-. Συγγενές με το λατινικό fera.

Ουσιαστικό

θήρ αρσενικό (αιολικός τύπος  φήρ και θεσσαλικός φείρ)

• (ζωολογία) άγριο ζώο και ειδικότερα σαρκοβόρο. Συνήθως εννοείτο το λεοντάρι, όπως της Νεμέας αλλά και ο Ερυμάνθιος κάπρος και ο Κέρβερος.

Συγγενικές λέξεις

• -θήρας Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -θήρας στο Βικιλεξικό

• ἀθήρατος
• ἀθήρευτος
• αἰγοθηρικός
• ἀποθηρευτής
• ἀρτίθηρος
• δυσθήρατος
• δυσθήρευτος
• ἐκθηρεύω
• ἔνθηρος
• θηρίον & συγγενικά
• θήρα
• θηριόομαι-θηριοῦμαι
• θηρίωσις
• θηρίωμα

Πηγές

• «θήρ» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «θήρ» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.