θήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θήρ < ίσως από προελληνική ρίζα, συγγενές πιθανόν με το λατινικό fera

Ουσιαστικό

θήρ αρσενικό (αιολικός τύπος  φήρ και θεσσαλικός φείρ)

• άγριο ζώο και ειδικότερα σαρκοβόρο, συνήθως εννοείτο το λεοντάρι, όπως της Νεμέας αλλά και ο Ερυμάνθιος κάπρος και ο Κέρβερος

Συγγενικές λέξεις

• θηρίον
• θήρα
• θηριόομαι-θηριοῦμαι (γίνομαι θηρίο, εξαγριώνομαι και παθητ. με εξαγριώνουν), και το μεταγενέστερο θηριόω-θηριώ (εξαγριώνω)
• θηρίωσις (η εξαγρίωση, μεταγενέστερο)
• θηρίωμα (ελληνιστική λέξη: κακόηθες έλκος και θηριῶδες ως ουσιαστικό στον Γαληνό)