δακρυόεν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

δακρυόεν: κλιτικός τύπος επιθέτου· το ουδέτερο ενικού και ως επίρρημα

Κλιτικός τύπος επιθέτου

δακρυόεν

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του δακρυόεις

  ※  4ος πκε αιώνας, Επιμήκης μαρμάρινη επιγραφή από την Αμοργό χαραγμένη στοιχηδόν. IG XII,7. @epigraphy.packhum.org

  Κλεομάνδρο τόδε σῆμα τὸν ἐμ πόντωι κίχε μοῖρα,
    δακρυόεν δὲ πόλει πένθος ἔθηκε θανών.

  Peter Allan Hansen, Carmina epigraphica Graeca: saeculi IV a.Chr.n. : CEG2, Τόμος 2, Berlin 1989, σελ. 124. @books.google.gr

  ※  2ος πκε αιώνας, Επιγραφή σε κενοτάφιο από την Ρήνεια της Δήλου. GVI 633, IG XI and ID. @epigraphy.packhum.org @google.gr/books

  δακρυόεν τόδε σῆμα, καὶ εἰ κενὸν ἠρίον ἧσται,
  Φαρνάκου αὐθαίμου τ’ αἰπὺ Μύρωνος ὁμοῦ,
  τῆς Πάπου γενεᾶς οἰκτρᾶς, ξένοι, οὕς Ἀμισηνοὺ[ς]
  ναυαγοὺς Βορέου χεῖμ’ ἀποσεισαμένους
  ἀγροίκων ξιφέεσσι Σεριφιὰς ὤλεσε νῆσος,
  ἀμφὶ βαρυζήλου τέρμα βαλοῦσα τύχης.

  άλλες μορφές: αιτιατική ενικού δακρυόειν στον ⌘Απολλώνιο τον Ρόδιο (A.R. 4.1291)

Επίρρημα

δακρυόεν

• (τροπικό επίρρημα) μέσα σε δάκρυα

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 6 (Ζ. Ἕκτορος καὶ Ἀνδρομάχης ὁμιλία.), στίχ. 484 @greek-language.gr

  δακρυόεν γελάσασα

  γέλασε μέσα στα κλάματά της

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι, στίχ. 791 (790-792)

  Τίς ἄρα μ᾽ εὐπλοκάμου κόμας | ῥῦμα δακρυόεν τανύσας | πατρίδος ὀλλυμένας ἀπολωτιεῖ;

  «Άραγε ποιός θα με σύρει, κλαμένη, | απ᾽ τα μαλλιά τα ωριοπλέξουδα; | απ᾽ τον κορμό της πατρίδας μου, σα θα ρημάζεται, ποιός τον ανθό της ζωής μου θα κόψει;»

  Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr