obédience

Γαλλικά (fr)

ενικός	πληθυντικός
obédience	obédiences

Ουσιαστικό

obédience ^(fr) θηλυκό

1. η υπακοή ή υποταγή (σε κάποιον ανώτερο)

   Une obédience absolue. - Απόλυτη υποταγή.

2. ο σύνδεσμος ανάμεσα σε μια πολιτική ή θρησκευτική εξουσία και αυτούς που την ακολουθούν, η εξουσία, το πιστεύω

   Pays d'obédience communiste. - Χώρες υπό κομουνιστική εξουσία.

   De stricte obédience. - Με αυστηρή εξουσία.

   Ils sont d'obédience chrétienne. - Έχουν χριστιανικά πιστεύω.

Συνώνυμα

• obéissance
• soumission

Αντώνυμα

• indépendance

Συγγενικά

• obédience
• obédiencier
• obédientiel - obédientielle