ὀπάων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ὀπάων < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀπάων, -ονος αρσενικό ή θηλυκό

1. σύντροφος στον πόλεμο, συμπολεμιστής

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 8 (Θ. Θεῶν ἀγορά. Κόλος μάχη.), στίχ. 263 (στίχοι 261-264)

   Τὸν δὲ μετ᾽ Ἀτρεΐδαι, Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαος, | τοῖσι δ᾽ ἐπ᾽ Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν, | τοῖσι δ᾽ ἐπ᾽ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος | Μηριόνης, ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ,

   Κατόπι του εις τον πόλεμον κατέβηκαν οι Ατρείδαι, | οι Αίαντες μ᾽ αδάμαστην ζωσμένοι ανδραγαθίαν, | ο Ιδομενεύς και ο σύντροφος εκείνου Μηριόνης, | φρικτός, ως ο Ενυάλιος·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. (γενικότερα) ακόλουθος, υπηρέτης

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 17 (Ρ. Μενελάου ἀριστεία.), στίχ. 258 (στίχοι 258-259)

   τὸν δὲ μετ᾽ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος, | Μηριόνης, ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ.

   κατόπιν ο Ιδομενεύς, μ᾽ αυτόν και ο Μηριόνης, | ακόλουθός του, ισόπαλος του ανθρωποφόνου Άρη.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 5 (Τερψιχόρη), 111.3

   εἶπε πρὸς ταῦτα ὁ ὀπέων αὐτοῦ·

   Ο ιπποκόμος τού αποκρίθηκε:

   Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ὀπέων, γεν. ὀπέωνος

Επίθετο

ὀπάων

• συνοδευτικός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ὀπάζω

Εκφράσεις

• ὀπάων μήλων: βοσκός, ποιμένας

Πηγές

• ὀπάων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀπάων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.