Δείτε επίσης: απόκοτος

  Ετυμολογία

επεξεργασία
ἀπόκοτος < λείπει η ετυμολογία

  Επίθετο

επεξεργασία

ἀπόκοτος (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)

  1. θαρραλέος, γενναίος, ριψοκίνδυνος
    ※  14ος αιώνας, Διήγησις παιδιόφραστος τῶν τετραπόδων ζώων, ανωνύμου, στίχ. 124 (122-124), στο Wilhelm Wagner, (επιμ.), Carmina graeca medii aevi, Teubner, Λειψία 1874, σ. 141-178.
    πρῶτον εὐθὺς ὁ πονδικὸς ἐστάθην εἰς τὸ µέσον,
    καὶ οὕτως ἀπεφθέγξατο µέσον τοῦ συνεδρίου
    „εἴ τις καλὸς κι ἀπόκοτος, ἂς ἔλθῃ εἰς τὸ µέσον.“
    ※  16ος/17ος αιώνας Γεώργιος Χορτάτσης, Πανώρια, Πράξη Γ', στίχ. 437 (435-438)
    κι' ὧρες μὲ «ναὶ» δροσίζει με κι' ὧρες μὲ τ' «ὄχι» πάλι
    τσῆ πρικαμένης μου καρδιᾶς δίδει φωτιὰ μεγάλη·
    κι' ὧρες μὲ κάνει ἀπόκοτο κ' εἰς ὧρες φοβιτσάρη.
    Ὀιμέ! ὁ καημένος, σήμερο πῶς ζιῶ ’ς τέτοιο γομάρι!
    Εμμανουήλ Κριαράς, Γεωργίου Χορτάτση, Πανώρια. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σχόλια και λεξιλόγιο Εμμανουήλ Κριαρά, Βυζαντινή και Νεοελληνική Βιβλιοθήκη, Θεσσαλονίκη 1975, σελ. 136
    ※  16ος/17ος αιώνας Γεώργιος Χορτάτσης, Ερωφίλη, τραγωδία, Πράξη Γ', στίχ. 37 (35-37) @anemi.lib.uoc.gr
    χίλιαις ζουγουράφιζε χαραῖς μέσα ’ς τὸ λογισμό μου,
    καὶ χίλιαις ἔδειχν' ὀμορφιαῖς πάντα τῶν ἀμματιῶ μου,
    τσῆ δυσκολιαῖς μοῦ σήκονε κι’ ἀπόκοτη ἔκανέ με,
    Η Ερωφίλη :Τραγωδία /Γεωργίου Χορτάτση, εκδιδομένη υπό Κ. Ν. Σάθα.Εν Βενετία :Τύποις Φοίνικος,1878.
  2. (το ουδέτερο ως ουσιαστικό) τόλμη, θάρρος, παλληκαριά

Άλλες μορφές

επεξεργασία

Συγγενικά

επεξεργασία

Κλιτικοί τύποι

επεξεργασία
  • ἀπόκοτο (αιτιατική ενικού αρσενικού γένους)
  • ἀπόκοτη (ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού θηλυκού γένους)