ἀηδόνι

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀηδόνι < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή ἀηδόνιον

Ουσιαστικό

ἀηδόνι ουδέτερο (και σήμερα σε χρήση)

1. (πτηνό) αηδόνι

   ※  16ος/17ος αιώνας Γεώργιος Χορτάτσης, Πανώρια, Πράξη Α', στίχ. 269 (267-270)

   Εἶντα μιλοῦσι τὰ πουλιὰ ξεύρει, σὰν εἶχ’ ἀκούσει,
   ὅντε γυρίζου ἀπεταχτὰ καὶ γλυκοκιλαδοῦσι.
   Γροικᾶ καὶ τοῦ ἀηδονιοῦ γιάντα τὸ ριζικὸ ντου
   κράζει περίσσ’ ἀντίδικο μὲ τὸν κιλαδισμό ντου.

   Εμμανουήλ Κριαράς, Γεωργίου Χορτάτση, Πανώρια. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σχόλια και λεξιλόγιο Εμμανουήλ Κριαρά, Βυζαντινή και Νεοελληνική Βιβλιοθήκη, Θεσσαλονίκη 1975, σελ. 76

   ΣτΕ: Ο ποιητής αναφέρεται σ' έναν ηλικιωμένο βοσκό.

2. (ως προσφώνηση προσφιλούς προσώπου) αηδόνι

   → δείτε παράθεμα στο λήμμα ἀδόνι

Άλλες μορφές

• ἀδόνι
• ἀδόνιν
• ἀηδόνιν

Κλιτικοί τύποι

• ἀηδονιοῦ (γενική ενικού)

Συγγενικά

• ἀηδόνα
• ἀηδονάκι
• ἀηδονικά (επίρρημα)
• ἀηδονικός
• ἀηδονισμός
• ἀηδονῶ

Δείτε επίσης

• στην ελληνιστική κοινή: ἀηδόνιον, ἀδονίς
• στα αρχαία ελληνικά: ἀηδονίς, ἀηδών
• στα μεσαιωνικά ελληνικά: ποταμίδα

Πηγές

• ἀηδόνι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• ἀηδόνι(ν) σελ.110, Τόμος 1 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.