λαλητό

Νέα ελληνικά (el)

Ουσιαστικό

λαλητό ουδέτερο

1. η ομιλία, οι φωνές, οι κραυγές

   η Ασήμω, και τήραγε στα μακριά το κάτω χωριό, το χριστιανικό, κι άκουγε τα λαλητά που γεμίζουν τον αέρα σε κάθε χωριού γειτονιά (Αργύρης Εφταλιώτης, Η μαζώχτρα)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

λαλητό

• αιτιατική ενικού του λαλητός
• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του λαλητός