βοώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

βοώ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική βοῶ, συνηρημένος τύπος του βοάω

Προφορά

ΔΦΑ : /voˈo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βο‐ώ

Ρήμα

βοώ, πρτ.: βοούσα, αόρ.: βόησα (χωρίς παθητική φωνή)

• κραυγάζω, φωνάζω δυνατά

Εκφράσεις

• φωνή βοώντος εν τη ερήμω (φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ)

Κλίση

πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	βοώ	βοούσα	θα βοώ	να βοώ		βοώντας
β' ενικ.	βοάς	βοούσες	θα βοάς	να βοάς
γ' ενικ.	βοά	βοούσε	θα βοά	να βοά
α' πληθ.	βοούμε	βοούσαμε	θα βοούμε	να βοούμε
β' πληθ.	βοάτε	βοούσατε	θα βοάτε	να βοάτε	βοάτε
γ' πληθ.	βοούν	βοούσαν	θα βοούν	να βοούν

Μεταφράσεις

    βοώ

→ δείτε τη λέξη φωνάζω