ανέστιος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ανέστιος < αρχαία ελληνική ἀνέστιος < ἀν- στερητικό + ἑστία

Επίθετο

ανέστιος, -α, -ο

1. που είναι χωρίς σπίτι (εστία), ο άστεγος

   Kατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης. (Κ.Π. Καβάφης, "Ας φρόντιζαν")

   ≈ συνώνυμα: άσπιτος, αστέγαστος, άστεγος

2. που είναι χωρίς μόνιμη διαμονή, ο περιπλανώμενος
3. αυτός που δεν έχει πατρίδα και έδαφος να επιστρέψει, ο λαός χωρίς κράτος

Μεταφράσεις

    ανέστιος

αγγλικά : homeless (en) γαλλικά : sans logis (fr)