ὁμάδι

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ὁμάδι: υποκοριστικό του αρχαία ελληνική ὁμάς

Επίρρημα

ὁμάδι

1. ομάδι, μαζί, από κοινού

   ※  (κρητική λογοτεχνία) Βιτσέντζος Κορνάρος (1553‑1613/14). Ἐρωτόκριτος (1590‑1610)

   αυτάνα μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέραν, / ν' αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέραν / σ' μιά κόρη κ' έναν άγουρο, που μπερδευτήκα' ομάδι / σε μιά φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι. (Ερωτ. Α7-10)

2. ομαδικά
3. συγχρόνως
4. συνολικά

Άλλες μορφές

• ἁμάδι
• ἁμάδιν
• μάδι
• ὁμάδια
• ὁμάδιν