- ὀρύττω στην Αττική, αλλού όμως ὀρύσσω < αβέβαιης ετυμολογίας
ὀρύττω θηλυκό
- σκάβω
- εξορύσσω
- διορύττω και διορύσσω
- θάβω, παραχώνω
- πύξ ὀρύσσω : καταφέρνω ισχυρό πλήγμα
| Ενεστώτας |
Παρατατικός |
Μέλλοντας |
Αόριστος |
Παρακείμενος |
Υπερσυντέλικος
|
| ὀρύττω/ὀρύσσω |
ὤρυττον/ὤρυσσον |
ὀρύξω |
ὤρυξα |
ὀρώρυχα |
ὠρωρύχειν
|
| ὀρύττεις |
ὤρυττες |
ὀρύξεις |
ὤρυξας |
ὀρώρυχας |
ὠρωρύχεις
|
| ὀρύττει |
ὤρυττε |
ὀρύξει |
ὤρυξεν |
ὀρώρυχε |
ὠρωρύχει
|
| ὀρύττομεν |
ὠρύττομεν |
ὀρύξομεν |
ὠρύξαμεν |
ὀρωρύχαμεν |
ὠρωρύχεμεν
|
| ὀρύττετε |
ὠρύττετε |
ὀρύξετε |
ὠρύξατε |
ὀρωρύχατε |
ὠρωρύχετε
|
| ὀρύττουσι |
ὤρυττον |
ὀρύξουσι |
ὤρυξαν |
ὀρωρύχασι |
ὠρωρύχεσαν
|
| Απαρέμφατο εν.
|
| ὀρύττειν / ὀρύσσειν
|
Ετυμολογία 
Ρήμα