ὀκτάηχος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ὀκτάηχος < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου *ὀκτάηχος < ὀκτά- (ὀκτώ) + ἦχος

Ουσιαστικό

ὀκτάηχος θηλυκό

• (βυζαντινή μουσική, χριστιανισμός) λειτουργικό βιβλίο με οκτώ αναστάσιμες ακολουθίες, μία για τον κάθε ήχο της βυζαντινής μουσικής

  άλλες μορφές: ὀκτώηχος

Συνώνυμα

• ὀκταηχόπουλον, ὀκτωηχόπουλον

Κλιτικοί τύποι

• ὀκτάηχον (αιτιατική ενικού)

Πηγές

• οκτάηχος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].