ἀστεροπή

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀστεροπή < ἀ- + στεροπή

Ουσιαστικό

ἀστεροπή θηλυκό

1. (μετεωρολογία) αστραπή

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 691 (690-692)

   οἱ δὲ κεραυνοὶ | ἴκταρ ἅμα βροντῇ τε καὶ ἀστεροπῇ ποτέοντο | χειρὸς ἄπο στιβαρῆς, ἱερὴν φλόγα εἰλυφόωντες,

   και οι κεραυνοί | ευθύς μαζί με τη βροντή και με την αστραπή πετούσαν | από το στιβαρό του χέρι, την ιερή στριφογυρνώντας φλόγα,

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. (μεταφορικά) λάμψη, λαμπρότητα, ακτινοβολία

Άλλες μορφές

• στεροπή
• ἀστραπή
• στεροπά
• δωρικός τύπος : ἀστεροπά

Συγγενικά

• ἀστεροπαγερέτας
• ἀστεροπαῖος
• ἀστεροπής
• ἀστεροπητής
• ἀστεροπός

→ δείτε και τις λέξεις ἀστραπή και στεροπή

Πηγές

• ἀστεροπή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀστεροπή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.