στεροπή

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

στεροπή < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

στεροπή θηλυκό (ποιητική λέξη) → δείτε τη λέξη ἀστραπή

1. (μετεωρολογία) αστραπή

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 707 (706-707)

   σὺν δ᾽ ἄνεμοι ἔνοσίν τε κονίην τ᾽ ἐσφαράγιζον | βροντήν τε στεροπήν τε καὶ αἰθαλόεντα κεραυνόν,

   Και οι άνεμοι σηκώνανε με θόρυβο μαζί σεισμό, σκόνη, | βροντή, αστραπή, το φλογερό τον κεραυνό,

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. (μεταφορικά) λάμψη, αστραπή, ακτινοβολία, στιλπνότητα

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 11 (Λ. Ἀγαμέμνονος ἀριστεία.), στίχ. 83

   χαλκοῦ τε στεροπήν, ὀλλύντας τ᾽ ὀλλυμένους τε.

   και του χαλκού τες αστραψιές θωρώντας και τους φόνους.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 11 (Λ. Ἀγαμέμνονος ἀριστεία.), στίχ. 66 (στίχοι 64-66)

   ὣς Ἕκτωρ ὁτὲ μέν τε μετὰ πρώτοισι φάνεσκεν, | ἄλλοτε δ᾽ ἐν πυμάτοισι κελεύων· πᾶς δ᾽ ἄρα χαλκῷ | λάμφ᾽ ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο.

   και ο Έκτωρ πότ᾽ εφαίνετο στους πρώτους να προστάζει, | και πότε εις τους υστερινούς, και στ᾽ άρματά του όλος | έλαμπεν ως η αστραπή του αιγιδοφόρου Δία.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• ἀστεροπή
• ἀστραπή
• στεροπά
• δωρικός τύπος : ἀστεροπά

Συγγενικά

• ἀστεροπά
• ἀστεροπαγερέτας
• ἀστεροπαῖος
• ἀστεροπής
• ἀστεροπητής
• ἀστεροπός
• στεροπηγερέτα
• στεροπηγερέτης
• στερόπης

→ και δείτε τη λέξη ἀστραπή

Πηγές

• στεροπή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στεροπή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.