φαρίν

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

φαρίν < (άμεσο δάνειο) αραβική فرس (faras, άλογο) < ρίζα ف ر س (f-r-s) (σπάζω, συντρίβω)

Ουσιαστικό

φαρίν ουδέτερο

• (θηλαστικό ζώο) το πολεμικό άλογο ή το άλογο ιππασίας, το άτι

  ※  φαρίν ἐκαβαλίκευεν φιτυλόν, ἀστεράτον· ἔμπροσθεν εἰς τὸ μέτωπον χρυσὸν ἀστέρα εἶχε

  ⌘ Βασίλειος Διγενής Ακρίτης, Ζ 304, χειρόγραφο Grottaferrata

Άλλες μορφές

• φαρί

Πηγές

• Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964). Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. Αθήνα: Ελληνική Παιδεία. Α΄ έκδοση: 1930-1950.