φαρίν

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

φαρίν < (άμεσο δάνειο) αραβική فرس (faras, άλογο) < ρίζα ف ر س (f-r-s) (σπάζω, συντρίβω)

Ουσιαστικό

φαρίν ουδέτερο

• (θηλαστικό ζώο) το πολεμικό άλογο ή το άλογο ιππασίας, το άτι

  ※  φαρίν ἐκαβαλίκευεν φιτυλόν, ἀστεράτον· ἔμπροσθεν εἰς τὸ μέτωπον χρυσὸν ἀστέρα εἶχε

  ⌘ Βασίλειος Διγενής Ακρίτης, Ζ 304, χειρόγραφο Grottaferrata

Άλλες μορφές

• φαρί

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .