ἀστεράτος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀστεράτος < ἀστέρ(ας), ἀστέρι < αρχαία ελληνική ἀστήρ + -άτος

Επίθετο

ἀστεράτος

• (για ζώα) που έχει άσπρο σημάδι στο μέτωπο

  ※  φαρίν ἐκαβαλίκευεν φιτυλόν, ἀστεράτον· ἔμπροσθεν εἰς τὸ μέτωπον χρυσὸν ἀστέρα εἶχε

  ⌘ Βασίλειος Διγενής Ακρίτης, Ζ 304, χειρόγραφο Grottaferrata

Συγγενικά

• ἀστήρ
• ἀστέρι
• ἀστερίσκος
• ἀστεροδρόμος
• και → δείτε τη μεσαιωνική λέξη ἀστέρας

Πηγές

σελ.274, Τόμος Γ' - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.