πλαντάζω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

πλαντάζω < → λείπει η ετυμολογία

μσν. πλαντά(σσω) μεταπλ. -ζω με βάση το συνοπτ. θ. πλαντακ- < αρχ. πλατάσσω `χτυπώ δύο επίπεδα αντικείμενα΄, ηχηροπ. του μεσοφ. [t] ίσως από επίδρ. του

Ρήμα

πλαντάζω, παθ. μτχ.: πλανταγμένος

1. (αμετάβατο) συγχύζομαι, δυσφορώ, αγανακτώ, θλίβομαι ή νιώθω άλλο αρνητικό συναίσθημα σε πολύ μεγάλο βαθμό

   πλάνταξε στο κλάμα η έρμη

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	πλαντάζω	πλάνταζα	θα πλαντάζω	να πλαντάζω		πλαντάζοντας
β' ενικ.	πλαντάζεις	πλάνταζες	θα πλαντάζεις	να πλαντάζεις	πλάνταζε
γ' ενικ.	πλαντάζει	πλάνταζε	θα πλαντάζει	να πλαντάζει
α' πληθ.	πλαντάζουμε	πλαντάζαμε	θα πλαντάζουμε	να πλαντάζουμε
β' πληθ.	πλαντάζετε	πλαντάζατε	θα πλαντάζετε	να πλαντάζετε	πλαντάζετε
γ' πληθ.	πλαντάζουν(ε)	πλάνταζαν πλαντάζαν(ε)	θα πλαντάζουν(ε)	να πλαντάζουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		πλάνταξα	θα πλαντάξω	να πλαντάξω		πλαντάξει
β' ενικ.		πλάνταξες	θα πλαντάξεις	να πλαντάξεις	πλάνταξε
γ' ενικ.		πλάνταξε	θα πλαντάξει	να πλαντάξει
α' πληθ.		πλαντάξαμε	θα πλαντάξουμε	να πλαντάξουμε
β' πληθ.		πλαντάξατε	θα πλαντάξετε	να πλαντάξετε	πλαντάξτε
γ' πληθ.		πλάνταξαν πλαντάξαν(ε)	θα πλαντάξουν(ε)	να πλαντάξουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω πλαντάξει	είχα πλαντάξει	θα έχω πλαντάξει	να έχω πλαντάξει
β' ενικ.	έχεις πλαντάξει	είχες πλαντάξει	θα έχεις πλαντάξει	να έχεις πλαντάξει
γ' ενικ.	έχει πλαντάξει	είχε πλαντάξει	θα έχει πλαντάξει	να έχει πλαντάξει
α' πληθ.	έχουμε πλαντάξει	είχαμε πλαντάξει	θα έχουμε πλαντάξει	να έχουμε πλαντάξει
β' πληθ.	έχετε πλαντάξει	είχατε πλαντάξει	θα έχετε πλαντάξει	να έχετε πλαντάξει
γ' πληθ.	έχουν πλαντάξει	είχαν πλαντάξει	θα έχουν πλαντάξει	να έχουν πλαντάξει

Μεταφράσεις

    πλαντάζω

αγγλικά : wail (en) γαλλικά : étouffer (fr), crever de (fr), enrager (fr)