οἴχομαι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

οἴχομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁ey-

Ρήμα

οἴχομαι

1. πηγαίνω

   Οὐκ ὤχοντο ὁδὸν μετὰ δαπανηροῦ ὀχήματος

2. έρχομαι
3. φεύγω τρέχοντας

   ὤχοντο κατεφθαρμένοι

4. αποχωρώ / φεύγω

   ※  5ος αιώνας πκε, ⌘Σοφοκλής, Αἴας, 743-744

   ἀλλ᾽ οἴχεταί τοι, πρὸς τὸ κέρδιον τραπεὶς | γνώμης, θεοῖσιν ὡς καταλλαχθῇ χόλου.

   Έφυγε ωστόσο, αλλάζοντας προς το καλύτερο | τη γνώμη του· να φιλιωθεί με τους θεούς, σβήνοντας τον θυμό του.

   Μετάφραση (2012): Δημήτρης Μαρωνίτης @greek-language.gr

5. αναχωρώ
6. (μεταφορικά) καταστρέφομαι

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• οἴχομαι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἴχομαι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.