νικῶ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρηματικός τύπος

νικῶ

• συνηρημένη μορφή του νικάω
  1. α΄ πρόσωπο ενικού οριστικής & υποτακτικής ενεργητικού ενεστώτα
  2. β΄ πρόσωπο ενικού προστακτικής μέσου ενεστώτα (νικῶμαι)