καμπανέλι

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καμπανέλι < (άμεσο δάνειο) βενετική campaniel ή (άμεσο δάνειο) μεσαιωνική λατινική campanile. Μορφολογικά αναλύεται σε καμπάν(α) + υποκοριστικό επίθημα -έλι

Ουσιαστικό

καμπανέλι ουδέτερο (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)

• καμπαναριό, κωδωνοστάσιο

  ※  16ος αιώνας ⌘ Portulan de l' Italie V, Πορτολάνος της Πούλιας, στο Delatte Armand, (επιμ.), Les portulans grecs, Λιέγη 1947, σελ. 323 @books.google.gr

  ἡ Σάντα Μαρία δὲ Μάρτυρι ἔχει ἕναν καμπανέλι σημάδιν. ἀπὸ τὴν Μολφέταν ἕως τὴν Μάρτυρι εἶναι μίλιν α'.

  ≈ συνώνυμα: καμπανάριον, καμπαναριό, καμπαναριόν, καμπαναρείον, καμπαναρίον, καμπάνι

Άλλες μορφές

• καμπανέλιν

Συγγενικά

• καμπάνα
• καμπανᾶς

Κλιτικοί τύποι

• καμπανέλι (ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού)

Πηγές

• καμπανέλι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ.321, Τόμος 7 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Δημώδης Γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015. Από τον Διγενή Ακρίτη (12ος αιώνας) έως την πτώση της Κρήτης (1669)
• καμπανέλι - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)