κακοποιέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κακοποιέω < κακός + ποιέω / ποιῶ

Ρήμα

κακοποιέω (παθητική φωνή: κακοποιέομαι)

1. κάνω κακό
2. καταστρέφω
3. βλάπτω

Άλλες μορφές

• κακοποιῶ

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κακοποιῶ κακοποιῶ κακοποιοῖμι / κακοποιοίην - σύ κακοποιεῖς κακοποιῇς κακοποιοῖς / κακοποιοίης κακοποίει οὗτος κακοποιεῖ κακοποιῇ κακοποιοῖ / κακοποιοίη κακοποιείτω ἡμεῖς κακοποιοῦμεν κακοποιῶμεν κακοποιοῖμεν - ὑμεῖς κακοποιεῖτε κακοποιῆτε κακοποιοῖτε κακοποιεῖτε οὗτοι κακοποιοῦσι(ν) κακοποιῶσι(ν) κακοποιοῖεν κακοποιούντων / κακοποιείτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κακοποιεῖν κακοποιῶν κακοποιοῦσα κακοποιοῦν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκακοποίουν - - - σύ ἐκακοποίεις - - - οὗτος ἐκακοποίει - - - ἡμεῖς ἐκακοποιοῦμεν - - - ὑμεῖς ἐκακοποιεῖτε - - - οὗτοι ἐκακοποίουν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κακοποιήσω - κακοποιήσοιμι - σύ κακοποιήσεις - κακοποιήσοις - οὗτος κακοποιήσει - κακοποιήσοι - ἡμεῖς κακοποιήσομεν - κακοποιήσοιμεν - ὑμεῖς κακοποιήσετε - κακοποιήσοιτε - οὗτοι κακοποιήσουσι(ν) - κακοποιήσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κακοποιήσειν κακοποιήσων κακοποιήσουσα κακοποιῆσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκακοποίησα κακοποιήσω κακοποιήσαιμι - σύ ἐκακοποίησας κακοποιήσῃς κακοποιήσαις / κακοποιήσειας κακοποίησον οὗτος ἐκακοποίησε κακοποιήσῃ κακοποιήσαι / κακοποιήσειεν κακοποιησάτω ἡμεῖς ἐκακοποιήσαμεν κακοποιήσωμεν κακοποιήσαιμεν - ὑμεῖς ἐκακοποιήσατε κακοποιήσητε κακοποιήσαιτε κακοποιήσατε οὗτοι ἐκακοποίησαν κακοποιήσωσι(ν) κακοποιήσαιεν / κακοποιήσειαν κακοποιησάντων / κακοποιησάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κακοποιῆσαι κακοποιήσας κακοποιήσασα κακοποιῆσαν