θερμοφαγία

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θερμοφαγία < θερμο- + -φαγία

Ουσιαστικό

θερμοφαγία θηλυκό

• (για γεράκι) θεραπεία ή δίαιτα με ζεστό φαγητό, κρέας ζώου που έχει θανατωθεί πρόσφατα

  ※  13ος αιώνας [γλώσσα: όψιμη ελληνιστική κοινή] ⌘ Δημήτριος Κωνσταντινοπολίτης [Πεπαγωμένος], Περὶ τῆς τῶν ἰεράκων ἀνατροφῆς τε καἰ θεραπεὶας, (Ιερακοσόφιον) @google.books.gr

  παρὰ πάντα δὲ ή θερμοφαγία συμβάλλεται ἡ τῶν νεοττῶν περιστερῶν καὶ ἐν θέρει καὶ ἐν χειμῶνι, καὶ ἡ συνεχὴς δὲ ἀποβολὴ τῶν πτερῶν τῶν ὀρνίθων. οὐδέποτε δὲ ὠφελεῖ δίδοσθαι ἢ κόρακος ἢ κορώνης κρέας˙ εἰσὶ γὰρ πάνυ ἐπιβλαβῆ.

  Claudii Aeliani De natura animalium libri XVII, Varia historia, Epistolae fragmenta, ex recognitione Rudolphi Hercheri. Λειψία, Γερμανία: in aedibus B.G. Teubneri, 1866, σελ. 375 @google.books.gr

Συγγενικά

• θερμοφαγῶ

→ και δείτε τις λέξεις θερμός και τρώγω

Πηγές

• θερμοφαγία -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ. 115, Τόμος Ζ΄ --Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.