δαιδάλεος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

δαιδάλεος < δαιδάλλω ή δαίδαλος + -αλέος

Επίθετο

δαιδάλεος,-α,-ον

• επεξεργασμένος επιδέξια, δουλεμένος, ιδιαίτερα στολισμένος, ποικιλμένος, περίπλοκος

δαιδάλεος ζωστήρ, θώρηξ, σάκος, θρόνος

πικρὸς ὀϊστός: διὰ μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο, καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο μίτρης: μα το ζουνάρι ναν του βρει την έστειλε, ίσα ίσα εκεί που σμίγανε τα διό χρυσά θηλυκωτήρια με πίσω διπλοτσάπραζο. Στο τεριαστό ζουνάρι πέφτει η πικρή και το τρυπάει σαΐτα πέρα πέρα, και μες στα μαστροδούλεφτα του χώνεται τσαπράζα (Ιλιάδα, απόδοση Αλ. Πάλλης)

Συγγενικά

• Δαίδαλος
• δαίδαλος, -η, -ον ( περίτεχνος, περίπλοκος)
• δαιδαλόω (τεχνιουργώ)
• δαιδάλλω
• δαίδαλμα (έργο κάποιας τέχνης ή έργο τέχνης)