ανδρός

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ανδρός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀνδρός (προφροά με [nd]), γενική του ἀνήρ

Προφορά

ΔΦΑ : /anˈðɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : αν‐δρός

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ανδρός αρσενικό

• (λόγιο) γενική ενικού του άνδρας

  ⮡  Στη δύσκολη εκείνη στιγμή, φάνηκε ο ισχυρός χαρακτήρας του ανδρός και η πολιτική του διορατικότητα.

Άλλες μορφές

• του άνδρα (κοινή νεοελληνική)

από το άντρας

• του άντρα
• του αντρός

Παροιμίες

• το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού