αειπάρθενος

Η αειπαρθενος ΑΝΝΑ. Ευλογισον

Νέα ελληνικά (el)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

αειπάρθενος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀειπάρθενος. Για την Παναγία, από την ελληνιστική εποχή. Αναλύεται σε αει- (ἀεί) + παρθένος.

Επίθετο

αειπάρθενος, -ος, ον

• πάντοτε παρθένος ή παρθένα· συγκεκριμένες χρήσεις:

1. (θρησκεία, χριστιανισμός) προσωνυμία της Παναγίας

   η αειπάρθενος Μαρία, Θεοτόκε αειπάρθενε

2. (σπάνιο) χαρακτηρισμός του αριθμού επτά (7) κατά τους Πυθαρόγειους που, επειδή είναι ο μόνος αριθμός της πρώτης δεκάδας που δεν προκύπτει ως πολλαπλάσιο και, ταυτόχρονα, ούτε διαιρείται με άλλους αριθμούς, θεωρείται ιερός, ότι εκφράζει την ουσία του υπέρτατου όντος και της κοσμικής δομής

Μεταφράσεις

    αειπάρθενος